لوازم جوش و برش اکسی استیلن یکی از ملزومات جوشکاری هوا گاز است. پیش از معرفی لوازم جوش و برش در این متد جوشکاری، اجازه بدهید کمی با فرایند جوشکاری اکسی سوخت آشنا شویم.
جوش و برش اکسی سوخت (معمولا جوشکاری و برشکاری اکسیژن-استیلن را جوشکاری و برشکاری اکسی استیلن یا اکسی سوخت می نامند ) فرایند هایی هستند که از یک گاز سوختی به همراه اکسیژن برای جوش و برش فلزات استفاده میشود. دو مهندس فرانسوی به نام های ادموند فوشه و چارلز پیکارد برای اولین بار در سال 1903 جوشکاری اکسی سوخت را با اکسیژن و استیلن انجام دادند. آن ها برای افزایش دمای شعله به جای هوا از اکسیژن خالص استفاده کردند تا زودتر به نقطه ذوب موضعی فلز (به عنوان مثال فولاد) برسند. شعله پروپان-هوا به حرارت 1980 درجه سانتیگراد، شعله پروپان-اکسیژن خالص به 2253 درجه سانتگراد، شعله اکسی هیدروژن به 3073 درجه سانتیگراد و در نهایت شعله استیلن-اکسیژن به 3500 درجه سانتیگراد میرسد.
در اوایل قرن بیستم و پیش از توسعه و فراگیری الکترود های جوشکاری قوس الکتریکی، لوازم جوش و برش اکسی استیلن تنها ابزارهایی بودند که قار به ایجاد جوش هایی با کیفیت بالا در (تقریبا) همه فلزات بودند. این روش جوش و برش نه تنها در فلزی مانند فولاد، بلکه در فلزاتی مانند چدن، آلومینیوم و منگنز نیز به کار میرفت. در دهه های اخیر تقریبا در تمامی کاربردهای صنعتی، جوشکاری به روش قوس الکتریکی به دلیل سرعت بالاتر جوشکاری جایگزین جوش اکسی استیلن شده است و حتی فلزات بسیار واکنش پذیرمانند تیتانیوم را با روش ها جوش آرگون، جوشکاری میکنند. با این همه جوشکاری اکسی استیلن هنوز به صورت بسیار گسترده کاربردهای خود را حفظ کرده است.
لوازم جوش و برش اکسی استیلن هنوز هم برای جوشکاری هنری بر روی فلزات در کارگاه های هنری و یا مغازه های کوچک مورد استفاده است. همچنین در مواردی که دسترسی به شبکه برق محدود است، جوشکاری اکسی استیلن تنها راه حل باقی مانده است. علاوه بر این لوازم برش اکسی استیلن هنوز به صورت گسترده در صنایع سنگین و یا کارهای تعمیراتی برای برش قطعات بزرگ فلزی کاربرد وسیعی دارد.
در جوشکاری اکسی سوخت، از یک تورچ (مشعل) برای جوشکاری فلزات استفاده میشود. حرارت دهی تا جایی انجام میشود که دو فلزی که باید به هم جوش بخورند یک حوضچه مذاب مشترک ایجاد کنند. حوضچه مذاب معمولا به وسیله یک فلز پرکننده (که اصطلاحا به آن فیلر میگویند) نیز پر میشود.
تورچ هایی که گاز سوختنی را با اکسیژن ترکیب نمیکنند و به جای آن از اکسیژن موجود در هوای محیط استفاده میکنند، تورچ اکسی سوخت محسوب نمیشوند. این تورچ ها معمولا فقط به یک کپسول گاز سوختنی متصل هستند. در حالیکه در لوازم جوش و برش اکسی سوخت دو کپسول (یکی حاوی گاز سوختی و یکی حاوی اکسیژن) وجود دارد. تورچ های هواگاز با یک کپسول، معمولا نمیتوانند حرارت لازم برای جوشکاری و برشکاری ایجاد کنند و بیشتر برای کارکردهایی مانند لحیم کاری و گرم کردن سطوح فلزی به کار میروند.
لوازم جوش و برش اکسی سوخت شامل چه چیز هایی است
لوازم مورد استفاده در جوش و برش اکسی سوخت معمولا از یک کپسول اکسیژن و یک کپسول گاز سوختنی (معمولا کپسول استیلن)، دو رگلاتور (یک رگلاتور گاز سوختی و یک رگلاتور اکسیژن)، دو شیلنگ قابل انعطاف (به ازای هر سیلندر یک شیلنگ) و یک تورچ جوشکاری یا مشعل تشکیل شده است. کپسول ها معمولا به دلیل وزن زیاد توسط یک چرخ حمل (اصطلاحا چرخ دوقلو هواگاز)، جابه جا میشوند.
البته نمونه های کوچکی از کپسول های اکسی سوخت نیز وجود دارد که در یک کوله پشتی قابل حمل است. گاز سوختی این ست معمولا هیدروژن است و مناسب عملیات های نجات طراحی شده است.
ایمنی در جوش و برش اکسی سوخت
جوش و برشکاری اکسی استیلن کار دشواری نیست.اما نکاتی وجود دارد که بهتر است برای ایمنی بیشتر آن ها را به یاد داشته باشید:
در هر ساعت بیشتر از یک هفتم از ظرفیت کپسول استیلن بیشتر استفاده نکنید. زیرا استون موجود در کپسول استیلن ممکن است به شیلنگ و یا تورچ شما آسیب برساند.
استفاده از استیلن در بیشتر از 15 PSI خطرناک است و ممکن است باعث انفجار شود.
تهویه مناسب هنگام جوشکاری و جلوگیری از قرار گرفتن در معرض گازهای حاصل از سوختن مواد شیمیایی ضروری است.
منبع: https://en.wikipedia.org/wiki/Oxy-fuel_welding_and_cutting
ثبت ديدگاه