جوشکاری با گاز محافظ |جوشکاری با آرگون

جوشکاری باگازمحافظ|جوشکاری با آرگون

جوشکاری باگازمحافظ|جوشکاری با آرگون انتخاب گاز محافظ به عوامل مختلفی بستگی دارد.

مهمترین عامل نوع موادی است که قرار است جوش روی آنها صورت گیرد و البته به نوع پروسه جوشکاری نیز وابسته است.

برای نمونه جهت جوشکاری های غیر آهنی از گاز های بی اثری همچون گاز آرگون و گاز هلیوم استفاده می گردد.

استفاده از گاز آرگون برای جوشکاری های فولادی مناسب نیست

زیرا این دسته از جوش ها عمق مناسبی را پوشش نمی دهند

و از نفوذ کافی برخوردار نمی باشند و استفاده از گاز هلیوم برای جوشکاری فولادی

باعث پاشش و تخلخل در جوش می گردد.

از طرف دیگر برای جوشکاری های عمیق فولادی استفاده از گاز کربنیک و یا گاز CO2 بسیار مناسب و به صرفه است.

به دلیل قیمت پایین این گاز به نظر برای انواع جوشکاری مناسب می آید

اما باید در نظر گرفت به دلیل ایراداتی که این نوع جوش دارد نمی تواند برای سطوح نازک مورد استفاده قرار گیرد.

توضیحات گاز آرگون

در این موارد از مخلوط های گازی همچون گاز آرگون به همراه گاز کربنیک ( CO2 ) با درصدهای 25-75 و یا 90-10 استفاده می شود.

در جوشکاری گاز آرگون معمولا از مخلوط های گازی همراه با گاز آرگون استفاده می گردد.

این گاز معمولا با گازهای اکسیژن، هلیوم، هیدروژن و نیتروژن به صورت ترکیبی مورد استفاده قرار می گیرد.

برای نمونه ترکیب آرگون با 5 درصد اکسیژن می تواند برای جوشکاری استیل (Stainless Steel ) بسیار مناسب باشد،

هرچند در بعضی مواقع استفاده از ترکیب گاز CO2 مناسب تر است.

برای جوشکاری های نیکل و یا استیل نازک استفاده از مخلوط هیدروژن(تا 5 درصد)-آرگون  نیز توصیه می شود.

جوشکاری های مس نیز از میکس هیدروژن (تا 25درصد) – آرگون نیز استفاده می شود.

لازم به ذکر است که برای جوشکاری های آلومینیوم و منیزیم از میکس گاز هیدروژن به هیچ عنوان استفاده نمی گردد.

در بعضی مواقع برای گاز محافظ از مخلوط گازی چند نوع گاز به صورت همزمان استفاده می شود.

جوشکاری با گاز محافظ |جوشکاری با آرگون

برای نمونه مخلوط گازی آرگون-گاز کربنیک – اکسیژن برای جوشکاری فولادی بسیار مناسب و به صرفه است و همچنین است

برای جوشکاری های با سرعت بالا و یا با ولتاژ بالا از مخلوط گاز هلیوم-گاز آرگون-گاز اکسیژن استفاده شود.

جوشکاری با گاز محافظ |جوشکاری با آرگون